Sepetiniz Boş
🎉 Sezonun son büyük indiriminde sayılı günler! Fırsatı kaçırma! 💸
Beyaz kuyruklu bir geyik olan Tony, sıcak meltemlerin eşlik ettiği bir Mayıs ayında, lezzetli çayırların ve yemyeşil yapraklı ağaçların olduğu bir ormanda dünyaya geldi. Annesinin yanından hiç ayrılmaz, en lezzetli çimenleri yemek için onun gölgesinden giderdi. Daha boynuzları çıkmadan sürünün en hızlı koşan geyiği olmuştu bile.
Boynuzları çıkmaya başladığında kış çoktan gelmişti. Yerleri karlar kaplamış gökyüzündeki ışıklar soluklaşmıştı. Bir gece uykusundan uyanıp gökyüzüne dalmışken, kırmızı bir kızak çeken 8 geyiğin uçtuğunu gördü. Gözlerine inanamadı. Bu nasıl olurdu? Annesi Noel Baba’nın uçan geyikleri hikayesini anlatmıştı ama sürüsünde kimse uçmuyordu. Böyle bir şeyin mümkün olabileceğini aklından bile geçiremezdi.
Peki Tony uçabilir miydi? Genç yaşına rağmen sürünün en hızlı koşan geyiği oydu. Eğer bu sürüde birisi uçacaksa, o da ancak Tony olabilidi. Ayağa kalktığı gibi son hızla kızağı takip etmeye başladı. Burnu ile soğuk havayı bıçak gibi kesiyor, ayaklarının hızına kendisi bile şaşırıyordu.
O kadar hızlı koşuyordu ki sürüden ne kadar uzaklaştığını bile fark etmedi. Annesinin uzak durmasını tembih ettiği falezin başına geldiğinde artık duramayacağını anladı. Ama korkuya kapılmadı. Tony başaracağından emindi. Gözlerini kısıp daha da hızlandı. Falezin başına geldiğinde gözlerini tamamen kapadı ve tüm gücüyle atladı.
Soğuk burnunu yakıyor, kulağına uğultulu sesler geliyordu. Rüzgarı toynaklarının altında hissetti. Gözlerini açtı. Gökyüzündeydi. Uçuyordu. İnanamıyor ama uçuyordu. Kızaklı geyiklerin etrafında adeta dans ediyor, şaşkın bakışlarından keyif alıyordu.
Artık Tony’nin çok önemli bir görevi vardı. Yıl boyunca sürüsünü gökyüzünde süzülerek koruyacak, onlara en taze otların yerlerini gösterecek, yılda bir gün ise uslu çocukların hediyelerinin dağıtılmasına yardım edecekti.
Tony uçuyordu.
Blankie, aynı şeyleri giymekten daha iyi.
